Het aantal nieuwe besmettingen die door het RIVM zijn gerapporteerd vandaag was 750. Het aantal nieuwe ziekenhuisopnames was 75. Vooral het aantal ziekenhuisopnames was erg laag. De laatste keer dat we rond dit aantal zaten was 16 maart (69 opnames). De weg omlaag is ingezet sinds 1 april en we zijn op het punt aangekomen dat nieuwe maatregelen niet of nauwelijks gaan bijdragen aan een verdere daling van de replicatiefactor R0 van de besmetting.
Zoals eerder ook door het RIVM is aangegeven is het aantal ziekenhuisopnames, bij gebrek aan volledige testen, de enige landelijke indicator van de besmetting in Nederland. Ware het niet dat ziekenhuisopnames ongeveer 2 weken achterlopen op de daadwerkelijke besmettingsgraad. Om die reden wordt het replicatiegetal altijd met ruim een week vertraging gerapporteerd door het RIVM.
Als het aantal ziekenhuisopnames ongeveer op het niveau zit van 16 maart dan is het aantal nieuwe besmettingen op het niveau van 2 maart. Misschien kort door de bocht geredeneerd, maar het kan niet anders dan dat de besmetting momenteel veel langzamer verloopt dan begin maart. Begin maart waren de stadions nog open en was er nog vol op verkeer. De replicatiefactor van het virus was begin maart nog meer dan 1,5 en inmiddels 0,9. Het grote verschil is wel het aantal aanwezige besmettingen ten opzichte van begin maart. Het RIVM rapporteert momenteel 189,1 gemeten besmettingen per 100k. Sanquin vermoed dat ongeveer 3% inmiddels de ziekte heeft ondergaan. Daar zit dus ongeveer een factor 20 tussen. Als we deze factor 20 gebruiken voor het aantal besmettingen in Nederland hadden we begin maart ongeveer 3000 nieuwe besmettingen per dag en hebben we er nu 15000 per dag bij ondanks de lagere replicatiefactor.
Het risico op verspreiding als gevolg van het grote aantal (ongeteste) besmettingen onder ons is daarmee onverminderd groot. De 3000 besmettingen van begin maart creëerde ongeveer 6000 nieuwe besmettingen, terwijl de 15000 besmettingen van vandaag ongeveer 13000 nieuwe besmettingen veroorzaakt. Een lagere replicatiefactor geeft dan toch helaas meer besmettingen. Het blijft zoeken naar manieren om de replicatiefactor substantieel lager te krijgen zodat het daadwerkelijk aantal besmettingen omlaag gaat. Wij moeten verder op zoek naar de superspreaders en spreadingevents tot die tijd zitten we helaas met algemene maatregelen opgescheept.
Een manier om daaronder uit te komen is actief op zoek gaan naar de ‘ongedocumenteerde’ besmettingen door middel van testen. Door zo snel mogelijk de besmettingen op te sporen en mensen bewust te maken van hun besmetting zal de verspreiding daar stoppen. Dat kan als er snel en adequaat getest kan worden. Het is dan ook teleurstellend om te vernemen dat testen nog steeds niet op volledige capaciteit werkt.
In het nieuws komen er steeds meer berichten dat de bureaucratie ons beperkt in het opsporen van deze ongedocumenteerde besmettingen maar daar komt nog eens bij dat als gevolg van de trage verwerking van het testen zorgmedewerkers ook nog eens onterecht thuis blijven. Volgens Marc Bonten is de gemiddelde doorlooptijd voor een Corona test momenteel 4 dagen. Van de testen die worden uitgevoerd is ongeveer 20% positief. Dat betekent dat er bij de 6000 die nu dagelijks worden uitgevoerd er 4800 personeelsmedewerkers vaak onterecht 4 dagen thuis zitten. Dat is een verlies van een 2 manjaar werk per dag! Dit is werk waar nu en straks om de wachtlijst weg te werken enorm veel behoefte aan is. Er zullen bij het RIVM hele goede wetenschappers zitten die heel goed kunnen berekenen hoe een virus zich ontwikkeld. Ik vraag mij wel af of we deze mensen ook in de gelegenheid moeten stellen om een efficiënte teststraat in te richten. Ik denk dat het tijd wordt om wetenschap en uitvoering op dit punt uit elkaar te trekken.
